Als fervente lezer krijg ik soms een blik van onbegrip toegeworpen als ik vertel uit te kijken naar het verder lezen in mijn fantastische nieuwe boek. Het valt niet mee tussen de iphones, ipads, e-readers en andere toeters en bellen te vertellen, wat het nou is dat lezen een feestje maakt. Om te staan turen naar die boekenplank, terwijl je blik over hun ruggen glijd,en je kieskeurig de afweging maakt welk avontuur je je nu eens in zult storten. Om daarna in je favoriete stoel neer te strijken en compleet in dat boek te verdwijnen. Helaas is mijn boekenplank niet erg bijzonder: hij is gewoon recht en er staan boeken op. Meer niet. Hier had ik eigenlijk nooit problemen mee, tot ik op deze fantastische boekenplanken stuitte. Nu droom ik ook van een boekenkast die tevens ook een geheime deur is. Van fietsbanden op rolletjes waar ik ook nog boeken in kan zetten. Van een plank die precies goed mijn boek verlicht terwijl ik lees. Misschien dat er ooit een plank komt die je boek aan je voorleest terwijl je ligt, en vraagt hoe je dag was. De toeters en bellen: je ontkomt er niet aan. Maar het moet gezegd worden: stiekem wil ik ze best graag hebben. Thijs Smeets Peter Pennoyer
Vorig jaar bezocht ik The night of the unexpected in Utrecht.
Na het nodige getrompetter en ander geouwehoer wat ik compleet niet snapte kwam dan eindelijk Hauschka met zijn piano. Maar vergis je niet :deze piano zag niemand aankomen. Behalve de mensen die het programma boekje uitvoerig hadden bestudeerd. De man had zijn piano compleet vol gegooid met rollen tape, ping pong ballen en andere rotzooi. En dan ook nog eens klinken alsof je met z'n vieren staat te spelen. Mijn zegen heeft hij. Waarom een doodgewone envelop gebruiken? Post krijgen is een feestje.
Daarnaast kun je natuurlijk ook gewoon uit testen wat er allemaal acceptabel is bij de post. Verzin het zo gek nog niet of het is verzonden. Zelfs een envelop die enkel bestond uit haar. Geloof je me niet, kijk dan even op: http://riittaikonen.com/projects/mail-art/ We liepen op bergen, waakten in kou, trotseerden rijen, aten geen all you can eat maar all you can afford, we kropen in bunkers om slechts vrouwen op een fluitje te zien blazen. Niets geen overdonderend schouwspel, de Duitsers kwamen niet en wij treurden om haar tegenvallen. Tot de zon haar warme gezicht toonde en Geoffrey Farmer de tijd had genomen om 50 jaar aan knipsels te knippen en op houtjes te prikken. Goden nog aan toe dat was fantastisch. Geoffrey Farmer: Knipsels uit LIFE magazines van 1935 tot 1985. Het Hugenoten huis in Kassel is getransformeerd in een ontmoetingsplek tussen luisteraars en kijkers, praters en muzikanten. Er waren bedden, exposities, geweldige vibes, blues, soul, gospel en jazz. William Kentridge Julie Mehretu Clemens von Wedemeyer : "Muster/ Rushes"
|
Klik hier om terug te gaanEen soort van blogOmdat ik denk dat het goed is om zo nu en dan iets de wereld in te slingeren. Archives
June 2017
Categories |