Over mijn jacht op de AKI.

Ik zit in een kano op een rivier als er compleet uit het niets een monsterlijke
waterval aan de horizon op doemt die met belachelijk veel geweld en lawaai 
naar beneden klettert. 'Tering', denk ik. 'Als je het over clichés hebt'. 
Uiteraard bedenk ik me geen moment, en peddel ik als een gek tegen de 
stroming in. Het tempo in de muziek verhoogt, en beelden van de waterval 
en mijn vastberaden gezichtsuitdrukking wisselen elkaar nu snel af. Dit alles
duurt gelukkig niet te lang, waardoor het leuk blijft en ik uiteindelijk op het 
nippertje aan een dramatische dood ontsnap.

Eenmaal aan de kant sleep ik mijn kano het woud in en besluit ik wat hout
te hakken met mijn boterham-mes voordat de avond valt. Het is natuurlijk
van groot belang dat ik een vuur heb waar ik mysterieus in kan turen terwijl 
ik een plannetje smeed om het wezen dat zich in deze wouden schuil houdt 
voor eens en altijd te vangen.

Ze noemen dit wezen de AKI, al schijnt het dat het al jaren niet meer zo 
heet. Het is een gigantisch wezen waar iedereen die het gezien heeft vrijwel
meteen gek op is. Het is volkomen onvoorspelbaar, omdat het constant van
vorm verandert, maar toch zou je het gelijk herkennen als je er oog in oog
mee kwam te staan.

De reden dat ik de essentie van dit wezen probeer te vangen, is omdat dit
geweldige creatuur spoedig gaat migreren, en ik een boek wil maken over
hoe het nu op dit moment is, in zijn natuurlijke habitat, met alle dingen die
daar bij horen.

Omdat we allemaal wel weten dat ik het eigenlijk over de academie heb 
en niet over een wezen [sorry mam] schakel ik nu even om voor ik mij 
compleet in deze rimboe-praat verlies. De focus in het boek over de AKI 
zal liggen op de werkplekken van studenten. Hun persoonlijke omgeving
waarin zij zich dagelijks schuil houden. De muren met hun opschriften, de
verf op de tafels en vloeren, lege koffie mokken en kleine snuisterijen, 
gebruikte materialen, tosti-apparaten, post-its, briefjes enzovoorts.

Mijn doel is om een kleurrijk boek te maken dat op elke pagina luid en 
duidelijk de AKI uitademt. Voor elke kopie die ik zal maken, wil ik graag 
één uniek item uit de ateliers toe voegen. Hiervoor heb ik de hulp van 
mijn mede studenten gevraagd. Mocht je willen weten hoe of wat, lees
dan vooral even verder. Zo niet: Ik verwacht het boek in juni af te 
hebben. Ik hou je op de hoogte.

[Omdat de ateliers deze week ontruimd moeten worden en ik vermoed dat
er in alle haast veel de containers in zal gaan, heb ik in alle ateliers een
brief neer gelegd met de vraag iets kleins en plats dat in een boek past te
doneren voor dit project. Het kan een briefje van de muur zijn, een foto,
een schets of tekening. Eigenlijk alles waarvan gedacht wordt dat het tof
zou zijn om bij een boek te geven of krijgen. Als er tijd is zou er ook een
klein briefje geschreven kunnen worden dat iets zegt over dat specifieke
item, over de AKI, of over je tijd die je hier hebt doorgebracht. In ruil
daarvoor zal ik een foto printen van de werkplaats van de gever, of een
andere memorabele AKI-plek]

[Mocht je op de AKI zitten en dit alles lezen, en denken: tof, ik doe mee: 
lees de brief op je bureau even goed door! Mocht je geen werkplek
hebben maar toch iets willen doneren. Dat mag natuurlijk ook,
graag zelfs.]