Ik zit in een kano op een rivier als er compleet uit het niets een monsterlijke waterval aan de horizon op doemt die met belachelijk veel geweld en lawaai naar beneden klettert. 'Tering', denk ik. 'Als je het over clichés hebt'. Uiteraard bedenk ik me geen moment, en peddel ik als een gek tegen de stroming in. Het tempo in de muziek verhoogt, en beelden van de waterval en mijn vastberaden gezichtsuitdrukking wisselen elkaar nu snel af. Dit alles duurt gelukkig niet te lang, waardoor het leuk blijft en ik uiteindelijk op het nippertje aan een dramatische dood ontsnap. Eenmaal aan de kant sleep ik mijn kano het woud in en besluit ik wat hout te hakken met mijn boterham-mes voordat de avond valt. Het is natuurlijk van groot belang dat ik een vuur heb waar ik mysterieus in kan turen terwijl ik een plannetje smeed om het wezen dat zich in deze wouden schuil houdt voor eens en altijd te vangen. Ze noemen dit wezen de AKI, al schijnt het dat het al jaren niet meer zo heet. Het is een gigantisch wezen waar iedereen die het gezien heeft vrijwel meteen gek op is. Het is volkomen onvoorspelbaar, omdat het constant van vorm verandert, maar toch zou je het gelijk herkennen als je er oog in oog mee kwam te staan. De reden dat ik de essentie van dit wezen probeer te vangen, is omdat dit geweldige creatuur spoedig gaat migreren, en ik een boek wil maken over hoe het nu op dit moment is, in zijn natuurlijke habitat, met alle dingen die daar bij horen. Omdat we allemaal wel weten dat ik het eigenlijk over de academie heb en niet over een wezen [sorry mam] schakel ik nu even om voor ik mij compleet in deze rimboe-praat verlies. De focus in het boek over de AKI zal liggen op de werkplekken van studenten. Hun persoonlijke omgeving waarin zij zich dagelijks schuil houden. De muren met hun opschriften, de verf op de tafels en vloeren, lege koffie mokken en kleine snuisterijen, gebruikte materialen, tosti-apparaten, post-its, briefjes enzovoorts. Mijn doel is om een kleurrijk boek te maken dat op elke pagina luid en duidelijk de AKI uitademt. Voor elke kopie die ik zal maken, wil ik graag één uniek item uit de ateliers toe voegen. Hiervoor heb ik de hulp van mijn mede studenten gevraagd. Mocht je willen weten hoe of wat, lees dan vooral even verder. Zo niet: Ik verwacht het boek in juni af te hebben. Ik hou je op de hoogte. [Omdat de ateliers deze week ontruimd moeten worden en ik vermoed dat
er in alle haast veel de containers in zal gaan, heb ik in alle ateliers een brief neer gelegd met de vraag iets kleins en plats dat in een boek past te doneren voor dit project. Het kan een briefje van de muur zijn, een foto, een schets of tekening. Eigenlijk alles waarvan gedacht wordt dat het tof zou zijn om bij een boek te geven of krijgen. Als er tijd is zou er ook een klein briefje geschreven kunnen worden dat iets zegt over dat specifieke item, over de AKI, of over je tijd die je hier hebt doorgebracht. In ruil daarvoor zal ik een foto printen van de werkplaats van de gever, of een andere memorabele AKI-plek] [Mocht je op de AKI zitten en dit alles lezen, en denken: tof, ik doe mee: lees de brief op je bureau even goed door! Mocht je geen werkplek hebben maar toch iets willen doneren. Dat mag natuurlijk ook, graag zelfs.] Comments are closed.
|
Klik hier om terug te gaanEen soort van blogOmdat ik denk dat het goed is om zo nu en dan iets de wereld in te slingeren. Archives
June 2017
Categories |