Waarom het gras soms echt groener is aan de andere kant.

Er zijn van die mensen op de wereld waar je gigantisch jaloers op bent.
Omdat hun spreekwoordelijke gras groener is dan het jouwe. Het is dan ook
geen kwestie van wederzijdse jaloezie. Nee, jullie weten allebei dat zij het 
zachte frisgroene festival dag 1 veld hebben, terwijl jij je op een verrot 
afgetrapt voetbalveldje bevindt waar mensen graag slidings op maken. 
Het staat dan ook vast: je bent met recht jaloers op hen. 

Omdat ze succesvol zijn, of er ontzettend goed uit zien, omdat ze een talent
hebben waar je naar snakt, omdat ze gelukkig zijn, omdat ze de dingen doen
waarvan ze altijd droomden om dat te doen. En soms, zo heel soms, tref je
zo iemand die het allemaal heeft. Zijn gras is groener dan groen. Je zou
eigenlijk een zonnebril op moeten zetten om er goed naar te kunnen kijken. 

Aaron Huey is een van die mensen. Hij is fotograaf, avonturier, wereld-
verbeteraar en schrijver. Bij het lezen en bekijken van zijn werk word 
ik overspoelt door vlagen van jaloezie, die gelukkig ombuigen in
bewondering en enthousiasme. Wat een held. Hij liep in 2002 een barre
tocht van 3,349 mijl van California naar New York. Samen met zijn 
sledehond en strijdwagen trok hij van west naar oost, om onderweg zijn 
avonturen vast te leggen met zijn camera, pen en papier. Op zijn site kun
je dan ook zowel zijn foto's als complete reisverslag vinden. Hier onder een 
paar fragmenten om zijn heldendom en tevens ook groenere gras te illustreren.

En ja, op de foto hier onder zijn inderdaad spelden in de plaatsen geprikt 
waar de beste man al geweest is.

THE SPONTANEOUS ERUPTION OF HUNDREDS OF VOLCANOES
Jan 28 Day 6
Anza Borrego to Salton City
Miles today 20 Cum. 127

My feet hurt today and I am still in my sleeping bag. Watching the sunrise 
paint the desert. Blue cloud over mountains turning purple, warming. I 
thought the uphill was over but I am still struggling, the badlands have many
ups and downs. I am in pain from my first steps. I watch the mile markers, 
torture. In the beginning I try to watch the purple mountain but when I get 
tired I watch the dust. This walk is too long to watch the dust Aaron, look for
beauty, look for more than badlands.

Lees verder:
http://www.aaronhuey.com/walk/pages/aaronhuey/pages/entry7.html

THE EAST GATE
Day 117 Olney to Vincennes
today:33 miles cumulative:2,397

Clouds are forming. The old highway runs parallel to the new one with its
screaming traffic. So we have this old runway of broken slabs of concrete, 
but it is our own, we do not have to bear to the right, we walk right down 
the middle. I play Solid Gold as we walk. I stop to rest and set my chair in
the middle of the road. Watch. Clouds of black and blue steamrollers above 
yellow fields of mustard. It will rain. It does rain. I will not hide, I cover up 
and carry on. Dan Young and his three sons, Josh, Robert, and Matthew are
 walking down the road in a line from tallest to smallest, and all of them 
are bouncing basketballs. Another small town ahead. People eating ice cream.

Lees verder: 
http://www.aaronhuey.com/walk/pages/aaronhuey/pages/entry118.html