Hold Your Beliefs Lightly

De motor voor me is zo intens mooi dat ik er aan wil likken. Nu ben ik doorgaans niet het type dat zich tijdens een museumbezoek hevig moet inhouden om kunstwerken te gaan proeven, maar ik verbaas me eigenlijk vooral over het onderwerp van mijn pasgeboren affectie. Ik vind een motor namelijk zo ongeveer het irritantste vervoermiddel dat er maar bestaat. Natuurlijk kan ik me voorstellen dat het een enorm gevoel van vrijheid geeft als je in je leren pak met van die leren franjes onder je oksels richting het zuiden scheurt, maar het penetrante geluid van het optrekken maakt me altijd zo opgefokt dat ik er spontaan Tourette van krijg. 

“Tering, hoeren, kut!” hoor ik mezelf dan plots roepen, terwijl alle agressie uit mijn hele leven zich samen balt in een opgeheven vuist. Ik schrik daar zelf ook altijd een beetje van (vooral als er oma’s of kinderen naast me staan), maar gelukkig is het altijd ook zo weer voorbij. Het fonkelende exemplaar voor me heeft gelukkig een compleet ander effect op mij. “Wauw..” hoor ik mezelf fluisteren terwijl alle liefde en levensvreugde sinds mijn kindertijd zich manifesteert in een debiele maar tevens ook oprechte grijns.

Ik aanschouw het mechanische wonder voor me in al haar glorie. Ze is lichtblauw met roze, er zitten hartjes, teddyberen en andere magische details op. Ik kan het natuurlijk niet met zekerheid zeggen, maar ik weet wel bijna zeker dat het geluid wat deze motor moet klinken als een equivalent van een kamer vol spinnende dikke huiskatten of een discolied van ABBA. Dat klinkt als ik het zo terug lees ook best beroerd, maar niets is minder waar. Het is eigenlijk alles wat ik zoek in een tentoonstelling.

| Grayson Perry | Hold Your Beliefs Lightly | 

---