Over een dwergkeeshondje, bellen met je afstandsbediening en een commando die iemand helemaal dood ging slaan.

Afgelopen weekend vierde Best Kept Secret Festival haar vijfde verjaardag en daarom trakteerde de organisatie 25.000 man op Radiohead, Arcade Fire en een berg andere bands die je moeder niet wil horen. Ik liep er een paar dagen rond om er naar best bewaarde geheimen te zoeken en dat liep om eerlijk te zijn een beetje in de soep. Je moet namelijk weten dat de bezoekers van dit festival ongeveer even sereen zijn als Boeddha voor hij het Nirwana bereikte en helemaal geen geheimen hebben. Iedereen was goudeerlijk en had nog nooit iets beschamend gedaan. Goed voor hen! 

Ik wist ook wel dat Oprah hun tere plekken en obscure geheimen er binnen 3 minuten uit had gekregen, maar Oprah was andere dingen aan het doen dus ik stond er alleen voor. Veel mensen wilden gelukkig wel van de gelegenheid gebruik maken om verhalen met me te delen of me ’s nachts wakker te schreeuwen. Ik kan dat wel waarderen en daarom wil ik toch een paar van mijn omzwervingen delen, die zoals je zult ontdekken kant nog wal sloegen.

We maken er wat van
Het is vrijdag en mijn tentje staat. Onderweg naar het festivalterrein (wat ongeveer duizend kilometer lopen is) ontdek ik een bankje met daarop drie mensen die niet zouden misstaan in je favoriete volksbuurt. Twee mannen zitten lekker te zuipen en een vrouw aait een pluizig hondje die ze voorstelt als Teddy het dwergkeeshondje. Ik vraag ze hoe het gaat en of ze nog geheimen met me willen delen. Dat laten de mannen zich geen twee keer zeggen.

Man 1: Nou dan heb ik er wel een voor je!
Man 2: Ja dat heeft ‘ie zeker!
Man 1: Dit is mijn vrouw maar ik heb nog twee maîtresses waarmee ik dertig kinderen heb! 
Man 1 + 2: [shaglach]
Man 1: Grapje hoor, maar ik heb nog wel iets anders wat me dwars zit. Wij wonen in de bungalows achter dit hek. Elk jaar worden er een paar festivals georganiseerd en daar worden wij nooit voor gecompenseerd. Dit is wel onze achtertuin hé? Dat mag ook wel eens gezegd worden! Maar wij laten ons niet gek maken. We zijn gewoon door het hek gegaan en nu drinken we een pot Whiskey tussen de mensen.
Man 2: We maken er wat van!
Vrouw: Kijk, dit ken ik nog wel hebben, maar over een paar weken komen die gasten van Decibel en dat is wel andere koek hoor. Dan blijven we achter het hek. Die mensen zitten helemaal onder de drugs en dan willen ze allemaal met Teddy knuffelen. 

Ik zeg dat ik begrijp en vraag of ze op de foto willen. Dat willen ze niet maar ze gaan wel gelijk aan de slag om een mooie compositie voor me te maken. De schuiven hun pot whiskey en het dwerghondje in een soort gulden snede en ik maak dankbaar een foto. Top notch al zeg ik het zelf.

De commando die iemand helemaal dood ging trappen
Het is vrijdagnacht en ik slaap best lekker tot ik om 4.30 word opgeschrikt door een stem die over de camping tiert. Het had wederom geen reet met een geheim te maken maar het zit me nog steeds een beetje dwars. Het ging namelijk zo:

Commando: GA OP JE KNIEËN!!!!!!!!!!
De Sjaak: [zacht gemompel]
Commando: GA OP JE KNIEËN NU!!!!!! IK TRAP JE HELE KANKERHOOFD ER AF!!!!
Campingmedewerker: Je moet even uitzoomen. Kijk even waar je bent. Je bent op een camping.
Commando: IK STA TE ZOENEN MET MIJN VRIENDIN EN DEZE GAST GAAT AAN HAAR ZITTEN!!GA GODVERDOMME OP JE KNIEËN!!!!!!
De Sjaak: [zacht gemompel]
Campingmedewerker: Heeft iemand misschien gezien wat er precies is gebeurd?
Omstanders: Nee, wij hebben niks gezien.
De Sjaak: [zacht gemompel]
Commando: HIJ GAAT GODVERDOMME NU OP ZIJN KNIEËN EN JIJ OOK ALS JE HEM NIET ONMIDDELLIJK VAN DE CAMPING AF ZET.  OP JE KNIEEN NU!!! IK MAAK HEM HELEMAAL DOOD!

Dit hele gesprek herhaalt zich ongeveer 10 keer en in mijn hoofd zit de hele camping inmiddels op z’n knieën voor een man van 3 meter lang en 4 meter breed. Dan is het opeens stil. De volgende ochtend wordt er druk gespeculeerd aan het camping ontbijt. Niemand heeft een vriendin gezien of gehoord en niemand weet hoe het nou precies is afgelopen. Dit zal voor altijd in het duister blijven en dat knaagt dus nog steeds aan me.

Een wijze les van iemand die een maand in coma lag
Op de camping kom ik ook twee Belgen tegen. Een van hen zegt dat hij zijn geheim aan mij vertelt als ik aan het gat in zijn hoofd voel. Ik laat me dat geen twee keer zeggen en voel aan het gat. Het gat wordt goden zij dank afgedekt door zijn hoofdhuid, maar daarna moet ik toch eventjes gaan zitten. Ik kijk hem hoopvol aan.

Belg 1: Het was 13 mei 2009. Ik zat met 2 vrienden in een BMW die met 180 kilometer per uur over de kop vloog. Zij waren ongedeerd, maar mijn hersenen waren zo beschadigd dat ze een gat in mijn hoofd moesten boren om er vocht uit te laten. Daarna mocht ik geen hersenactiviteit hebben, dus hebben ze me in coma gehouden met 5 soorten morfine. Na een maand werd ik wakker en heb ik alle apparatuur van me afgerukt en de hele kamer gesloopt. De maanden daarna moest ik afkicken van alle morfine en voelde ik me constant alsof ik drugs op had. Ik had hele gesprekken met mijn afstandsbediening en zag overal dode baby’s. Nu niet meer gelukkig. Het enige wat ik er aan over heb gehouden is dat ik altijd zo’n erge dorst heb alsof ik 40 dagen in de woestijn heb gelopen. Daar krijg ik medicatie voor want anders drink ik makkelijk 10 liter water per dag. Slapen gaat dan niet want dan ben je constant naar de wc aan het pendelen.
Ik: Ik ben diep onder de indruk van je verhaal, maar wat is je geheim nu precies?
Belg 1: Dat u lekker moet blijven drinken. De dokters hebben mij verteld dat ik een mirakel ben en dat de drank mijn leven heeft gered. Doordat ik dronken was heb ik mij namelijk niet schrap gezet of verzet tijdens de klap. 
Ik: Ik ga het onthouden voor als ik ooit op de achterbank van een BMW moet zitten die 180 kilometer per uur gaat. En wat is zijn geheim?
Belg 1: Dat hij nooit is langsgekomen in het ziekenhuis.
Belg 2: Dat moet ik nog steeds horen hé? Ik was bang dat ik uw poep moest opruimen. Maar nu is alles weer goed. We hebben u nog altijd graag he?
Belg 1: Ja, omdat u het bier uit mijne koelkast mag opdrinken.
Belg 2: Zo is het maar net!

Ik zeg ze dat ik ontroerd ben door hun vriendschap en vertrek weer richting het festivalterrein. 

Kleine geheimen
Ik doe het hele festival lang flink mijn best om geheimen te verzamelen, maar het wil niet baten. Iemand biecht op dat ze soms alleen naar een band gaat kijken om te zeggen dat ze er bij was en een ander zegt dat hij dingen vaak groter maakt dan ze zijn, zoals de inhoud van zijn onderbroek bijvoorbeeld. Steeds als ik denk dat iemand echt een groot geheim gaat openbaren, blijkt het flink tegen te vallen. Het onderstaande gesprekje is dan ook een goede blauwdruk van ongeveer alle gesprekken die ik er had.

Ik: Heb je nog een goed geheim dat je wil delen?
Man: Ik kijk porno. En ik eet graag Brinta met hagelslag.
Ik: Doe je dat dan ook tegelijk?
Man: Nee dat dan weer niet.
Ik: Jammer. 

De flauwe plezante
Zoals dat gaat op een festival is het opeens zondagavond. Ik kom iemand tegen met een hele mooie pet en maak er een foto van. We wisselen gegevens uit voor het geval zijn pet beroemd wordt en ik vraag hem naar zijn geheim. Hij zegt dat hij degene is die alle spreuken heeft opgehangen die overal over het festivalterrein hangen (toevallig ook achter Teddy). Ik zeg dat ik ze heb gezien en er om heb gelachen. Ik weet dan nog niet dat ik maandag van hem een mailtje zal krijgen met de volgende tekst:

Het petje dat ik op had is een OPPEPPETJE. Mijn zussen kregen kanker en ik maakte petjes (die we ook verkochten) om aandacht te krijgen voor kanker en hen ondertussen te ondersteunen in hun strijd. Het groene handje vertelt: jij kunt dit, je bent ok en alles is weer in orde. Als ik dat gisteren had verteld was ik gaan huilen.

De reden van mijn maniakale drift om dit weekend overal spreuken op te hangen is wellicht de drang om als vijftiger niet in het behang te verdwijnen en graag iets te vertellen te hebben. Het heeft me een onwaarschijnlijk fijn weekend opgeleverd met veel lachende mensen rond mij. Ik heb een heel weekend, samen met duizenden anderen, niet aan ellende gedacht. Hoe mooi is dat? Leuk voor ons ma als je dit deelt want die denkt dat ik alleen maar heb gezopen en de flauwe plezante heb uitgehangen.

Een vakantie naar Turkije
De zon begint te zakken en Radiohead begint aan een set van 2,5 uur. Mijn geheim (sorry alvast) is dat ik eigenlijk meer zin heb om een tent op te zoeken waar ze Das Boot en Toto draaien, omdat de stem van Tom Yorke altijd voelt alsof mijn zenuwen uit mijn huid worden getrokken. Ik kijk een aardig stuk, maar besluit uiteindelijk toch terug te lopen naar de camping, omdat je daar vanaf een strandje ook het podium kunt zien. Het leek me een goed idee om vanaf die locatie over het water naar het laatste stuk van Radiohead te kijken. Tot mijn grote vreugde kom ik daar de vrouw van vrijdag en haar hondje Teddy tegen. Ik probeer haar gerust te stellen door te zeggen dat het bijna over is.

Vrouw: O, dit ken ik goed hebben hoor!
Ik: Gelukkig! Teddy lijkt er wel een beetje onrustig van te worden, of niet?
Vrouw: Nee hoor, hij is juist lekker aan het spelen.
Ik: Ik denk dat u het mooiste hondje van de wereld heeft.
Vrouw: Ik ook! Hij koste net zoveel als een vakantie naar Turkije, maar ik heb nooit spijt gehad.
Ik begrijp dit beter dan ik veel dingen ooit heb begrepen. 

Samen kijken we naar Radiohead vanaf het strandje en dat voelt als de perfecte afsluiter van dit alles. Ik denk nog een keer aan de Belg die altijd dorst heeft, de commando die iemand helemaal dood ging slaan en aan alle andere kleine verhaaltjes. Het waren zeker geen Jerry Springer achtige taferelen maar ik zal ze voor eeuwig koesteren.


[Foto boven: Dwergkeeshondje Teddy op het strandje bij de camping. Dat blauwe licht ver weg is het podium waar Radiohead op dat moment speelt. Video hier onder: Wat ik dus liever had willen horen. Bij voorbaat mijn excuses aan alle Radiohead fans of gewoon iedereen met een goede muzieksmaak]
​