Over mijn ontmoeting met de aso-koning

Samen met een vriendin zit ik in de Intercity vanuit Amersfoort. Er komt 
een man langs die vraagt of mijn steen [lees: samsung E1190] nog genoeg
batterij heeft om mee te bellen voor we in Apeldoorn aankomen. Trots op
mijn telefoon waarvan de batterij wel een week mee gaat geef ik hem aan 
de man en zeg dat dat natuurlijk mag. Hij zegt dat hij even achter de deur 
gaat bellen. Vreemd, hoor ik mezelf nog denken, maar het zal wel snor
zitten. Want wie wil mijn telefoon nou hebben? Hij mag dan wel lang mee 
gaan maar een schoonheid is het niet. Je kunt er nog geen foto mee maken. 
Vandaar dat ik aangenaam verrast was toen ik er eens een foto van een 
tropisch eiland op vond. Ondanks dit pareltje ben ik er van overtuigd dat hij
hem niet van me gaat stelen. Het is vast een privé kwestie. Dus we wachten, 
en wachten, en wachten 8 minuten lang terwijl de meneer de tijd neemt om 
snoeihard te bellen in de stiltecoupé. 

Wat voor een uber-aso is dit? 

Ik probeer het goed te praten, excuses te verzinnen om dit bizarre gedrag
te verklaren. Maar zowel de overgebleven mensen in de coupé als mijn 
vriendin zeggen dat het zo genoeg is. Ze stapt dan ook dapper de stilte 
coupe in en vraagt of hij klaar is. De man is ondertussen overgegaan van
snoeihard praten naar schreeuwen in mijn telefoon, maar besluit na wat
aandringen toch maar op te hangen, hem terug te geven en weg te lopen. 
Geen excuses, geen superbedankjes, niks. Perplex is het woord waarmee 
we achter blijven. 

Mijn telefoon riekt naar deze vreemde man en we besluiten te kijken 
naar welk nummer hij zo nodig moest bellen en het blijkt ook nog eens
om een 0900 nummer te gaan. Gebeuren deze dingen echt? Als we het 
nummer  op internet opzoeken blijkt het niet om een sekslijn maar om
de Astrolijn te gaan. Bij de Astrolijn kun je onder andere Betty, Jack, 
Fatima of Jopie om advies vragen. Het zijn een soort goeroes die kaarten 
en koffieprut lezen en je voor 80 cent per minuut vertellen wat je volgens 
het universum moet doen met je leven. 

Onze hoofden knapten bijna van onbegrip toen we uitrekenden dat dit 
gesprek mij 6,40 ging kosten. Hoe asociaal kan een mens zijn? Is hij
soms de koning der aso's? Een nieuw soort ras dat alleen maar groter
lijkt te groeien. Aso's die denken dat de wereld van hun is.

Goden zij dank is er ook nog een andere categorie 'aso's die denken dat
de wereld van hun is. Hem zien als een soort canvas wat door iedereen
gebruikt mag worden. Die gewapend met verf, kwasten, spuitbussen en 
andere ongein de wereld kleuren, dingen bekladden en omtoveren tot
feestjes voor het oog. Mijn zegen hebben ze. Maar mijn steen zal ik niet 
meer uitlenen. Voor 80 cent per minuut ben ik trouwens ook de beroerdste
niet. Dan wil ik je best vertellen dat er zoiets als karma bestaat. En dat als 
jij je een beetje gedraagt, de wereld daar wat toffer van wordt. 

Foto's: Slinkachu,  Berlin street art paint war, Pavel Puhov en Blu.